We beginnen een nieuwe pagina, omdat ik erachter kwam dat op een vreemde computer een heel lange pagina te lang duurt om te openen, in ieder geval hier in Afrika. Om in de andere pagina's te komen hierboven de gewenste pagina aanklikken.
Vanaf het vertrek uit Swakopmund, via de D1984 en de C14, C26 en D1438 op de verjaardag van Sinterklaas naar Corona aan de voet van de Gamsberg laten we weer veel stof opwaaien. Voorlopig alleen maar onverharde weg. De eerste honderd of zo kilometer is deze woestijn echt helemaal kaal. We passeren de Fogelfederberg, waar we even zonder permit (dat moet je van te voren geregeld hebben, dus dat werkt natuurlijk niet) hebben rond gekeken, zie de foto’s. Doordat alles kaal is kan je goed zien hoe het hier ooit gespookt heeft. Ik heb een foto van heel lange barsten in de aardkorst bijgesloten, waar bazalt naar boven is geperst. In de buurt van de Kuiseb pass zie je op de plaatsen waar een paar dagen geleden wat water is gevallen een prachtige groene gloed over de vlaktes tussen de bergen. Prompt zie je dan struisvogels, zebra’s en springbokken. Vanaf de koele kust is de temperatuur stadig omhoog gegaan naar tegen de 40˚ bij de Gamsberg. Ook de vegetatie neemt ongemerkt toe. Het was werkelijk een prachtige tocht en het rijden over de gravelroads is geen probleem, je moet wel vooruit op de weg blijven kijken, soms komen er gaten of uitstekende stenen op je af en dan moet je wel reageren. De bochten zijn altijd heel ruim, maar pas op, een stuk wasbord in een bocht is wel link. De laatste en morgen de eerste 16 km is heel sportief rijden.
Vanaf het vertrek uit Swakopmund, via de D1984 en de C14, C26 en D1438 op de verjaardag van Sinterklaas naar Corona aan de voet van de Gamsberg laten we weer veel stof opwaaien. Voorlopig alleen maar onverharde weg. De eerste honderd of zo kilometer is deze woestijn echt helemaal kaal. We passeren de Fogelfederberg, waar we even zonder permit (dat moet je van te voren geregeld hebben, dus dat werkt natuurlijk niet) hebben rond gekeken, zie de foto’s. Doordat alles kaal is kan je goed zien hoe het hier ooit gespookt heeft. Ik heb een foto van heel lange barsten in de aardkorst bijgesloten, waar bazalt naar boven is geperst. In de buurt van de Kuiseb pass zie je op de plaatsen waar een paar dagen geleden wat water is gevallen een prachtige groene gloed over de vlaktes tussen de bergen. Prompt zie je dan struisvogels, zebra’s en springbokken. Vanaf de koele kust is de temperatuur stadig omhoog gegaan naar tegen de 40˚ bij de Gamsberg. Ook de vegetatie neemt ongemerkt toe. Het was werkelijk een prachtige tocht en het rijden over de gravelroads is geen probleem, je moet wel vooruit op de weg blijven kijken, soms komen er gaten of uitstekende stenen op je af en dan moet je wel reageren. De bochten zijn altijd heel ruim, maar pas op, een stuk wasbord in een bocht is wel link. De laatste en morgen de eerste 16 km is heel sportief rijden.
Eenzame Oryx in de woestijn.
Links een picknick plaats in de granieten berg.
De Fogelfederberg, een graniet knobbel.
Hier boven basalt richel in barst in de aardkorst.
Zebra's aan de haal bij de Guiseb canyon.
Een klein beetje water en helemaal vol met donderkopjes!
Ook deze weg golfde over het veld. De Oryx, rechts en onder trachtte ons voor te blijven, niet handig, maar wel een mooi gezicht.
De Corona Guest Farm http://www.natron.net/tour/corona/photos-e.html aan de voet van de Gamsberg is een kleine afgelegen Oase met verassingen. We troffen er twee Chevolets aan, uit respectievelijk 1927 en 1937, gewoon in de buitenlucht onder een zeiltje. De eigenaar, Dr. Petri, een zwitser wacht op de hoogste bieder. Wij werden heel gastvrij ontvangen en hadden het genoegen om alle maaltijden met Dr. Petri te genieten. We merkten dat we veel gemeen hadden, hij had zelfs dezelfde ervaring met de maffia gehad. Hij heeft hotelvakscholen opgestart en uiteindelijk verkocht, eerst in Zwitserland en later in de VS, Australie en het verre oosten. We werden door zijn staf, die dus een perfecte training heeft gehad, dan ook als vorsten behandeld. Gezien zijn leeftijd zou hij graag verkopen, maar dat is niet zo simpel, Corona ligt net een beetje uit de route. De kamers zijn ruim en in de mooie tuin ligt een groot zwembad.
De Gamsberg op de achtergrond. Vergeet niet dat je door eerst eenmaal te klikken de foto's al een stuk groter kunt zien. Daarna nog een keer klikken en dan is het volledig scherm.
Hier onder volgen wat foto's van wever vogels, in dit geval van Southern Masked Weavers.
Hij legt hier de laatste hand aan dit nestje.
Dit nestje is nog onder constructie, de sprieten zijn nog groen. Ze gebruiken gras, maar ook afgeritste palmbladeren die ze met poot en snavel vlechten.
Hij, want dit is het manneke, is aan het weven, in de hoop dat de constructie goedgekeurd zal worden door een vrouwtje. Soms moeten ze wel tien keer opnieuw beginnen, de dames zijn heel kieskeurig. Dit nestje is ongeveer een dag oud. Hieraan voorafgaand vindt het verwijderen van alle blaadjes plaats met als gevolg een enorme rotzooi op de grond of in het water. Je ziet ze vaak boven een water oppervlakte. In Paarl lag dus continu het zwembad vol blaadjes.
Zijn nestje is geaccepteerd, ze helpt zowaar mee!
Dit nestje is ongeveer klaar. Het gras is dan ook niet meer groen en het is geaccepteerd door een vrouwtje.
Daar is ze dan, de eier productie kan beginnen!
In de middag steekt er hier een harde hete woestijnwind op en dan zwiepen deze nestjes ongeveer 2 meter op en neer. Dat moet geklutste eieren geven! Bovenstaande foto's zijn gedeeltelijk genomen in Paarl, languit op een ligbed bij het zwembad.
Het dagelijkse wasje van Trix
Chevrolet 1927 onder zijl.
Ontbijt met Dr. Petri.
Op 6 december weer een prachtige tocht via de C14 en de C19 met een stop in Solitaire naar het Sesriem gebied, genoemd naar de Sesriem kloof. De boeren hadden zes riemen van een meter of vijf (De lengte van een koeienhuid.) aan elkaar geknoopt, nodig om water uit de kloof omhoog te takelen. Toen wij er liepen was er slechts water op een voor ons onbereikbare plek te vinden. 
 |
Solitaire
overnachten, een groot succes. Een heel aardige staf en met name met onze gids voor een dag naar de Sossuvlei, Ivan, hebben we veel plezier gehad. Hij maakte ons lid van de Namibian Front Party for Non Vegetarians. Je kwalificeert alleen wanneer de buik (front) een bepaalde bolling vertoont. Mijn citaat van de manager van de Hakusembe River Lodge over de capaciteiten van lokale lodge managers moet ik naar het rijk der fabelen sturen, hier liep alles toch wel gesmeerd.
Ons werd een sundowner en diner in de zuster lodge Mountain Homestead http://www.expertafrica.com/lodge/Mountain_Homestead.htm aangeboden, waarbij Ivan onze tafelgenoot was. Dit omdat er een grote groep chinezen kwam eten en overnachten in de Desert Homestead en daar wil je niet bij zijn. We hebben ze niet gezien maar de verhalen van de staf wel gehoord. Er heerst veel ongerustheid over de wijze waarop chinezen zich hier op het hoogste regerings niveau hebben ingelikt en natuurlijk achter de grondstoffen aangaan.
De Sossusvlei is absoluut een hoogtepunt. Vroeg opgestaan (4:45) om bij de opening van de gate naar binnen te gaan. Zo vroeg omdat dan de zon laag genoeg staat om te fotograferen. Bij aankomst bij de gate, eager om naar binnen te gaan, moesten we een half uur wachten, omdat één ambtenaar in zijn eentje weer hele boeken aan het vol schrijven was over iedereen die naar binnen wilde. Behoorlijk frustrerend. Trix is met Ivan naar de death desert gelopen, terwijl ik geduldig heb gewacht. (knie) Vervolgens hebben we in de natuur een heerlijk, behoorlijk decadent champagne ontbijt genoten. Trix is de tweede morgen vroeg gaan paardrijden met Mandolie, zie de foto’s. Vanwege mijn knie kon ik niet mee, maar heb na afloop wel even het paard geprobeerd. We hebben hier ondermeer onze klapstoeltjes en bestekset achtergelaten, want we lopen naar het einde van de Trip.
Women power, zo werden onze koffers naar de kamer gebracht!
Desert Homestead en het uitzicht vanuit ons huisje, je zou zo verwachten dat er een cowboy zou komen aan galopperen.
Death desert vallei, gefotografeerd door Trix bij mijn afwezigheid.
Ons champagne ontbijt.
Hierboven een luchtspiegeling.
Trix kwam onverrichter zake terug, zo erg was het.
Hieronder weer een Shovel snouted desert lizard. en rechts Trix met Ivan.
Luchtspiegelingen.
Sesriem Canyon
En de weg was weer lang.
Het nest van een sociable weaver kolonie
Er vliegt er hier eentje naar binnen. Zo kan je mooi de enormiteit van dit nestje zien!
En twee tegen de stam.
In de middagschaduw langs de weg.
Desert Homestead.
We gaan nu naar de volgende pagina,
Om in de andere pagina's te komen hierboven de gewenste pagina aanklikken, of hieronder naar een "nieuwer bericht" of een "ouder bericht" gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten