Opuwo naar de Hobatere Game Lodge.

Vanmorgen, 4 november, na bijna 1000 km dustroad over een echte verharde weg van Opuwo naar de Habotere Lodge www.islandsinafrica.com gereden.

Dat ging dus snel, al genietend van de ruimte en prachtige vergezichten. De weg is uitstekend, maar je moet heel erg op je hoede zijn voor overstekende geiten, koeien en wild.

De laatste 16 km gaat weer over een slingerende zandweg, vol met olifanten voetstappen en keutels.

 

Links Broadley's flat lizzard, rechts de African grey hornbill bij de Hobatere lodge.

Deze lodge is 20 jaar geleden opgezet, je kunt zien met veel liefde. We werden weer prima ontvangen en ik zit hier in het kantoortje dit bericht te schrijven. Het terrein van de lodge zelf is met palen van de wildernis afgescheiden, afgelopen nacht hebben olifanten er overigens een bres in geslagen. Wat ook is gebeurd is dat een prachtige leeuw, met GPS collar om, buiten het reservaat is gelokt door professionele hunters en daar is afgeschoten om, zoals de eigenaar zei, te eindigen als trofee in een Amerikaanse huiskamer. Hij is nu bezig om hierover een nieuwsbericht samen te stellen, voor de krant in Windhoek.

Ook hier weer een klein zwembad, prachtig omzoomd door inheemse planten en bomen met opgang naar een luxueuze schuilhut uitkijkend op een water hole. Die schuilhut is hieronder goed te zien.


Het is een zwembad zonder chemicaliën, wat ze om de paar dagen in het waterhole laten leeglopen, heel slim. We hebben werkelijk genoten van al het wild. Er is nog steeds geen regen gevallen, dus alles moet hier  komen drinken.

 Zebra's

 De oryxen zijn niet aardig tegen elkaar, maar ook de andere dieren blijven angstvallig uit de buurt. Dat is links onder goed te zien.

Het mooiste was een groep olifanten die zich eerst in de modder kwamen rollen, daarna hetzelfde in het mulle zand. Het waterhole bestond daarna uit dunne modder, waar niet meer uit te drinken viel door de andere dieren, ze trokken er werkelijk hun neus voor op. Alleen de olifanten met hun kleine hersenen wisten dat iets hoger precies  tussen de rotsen vers water te vinden was om te drinken.

Vergeet niet 2 x te klikken om in vol formaat te zien!

Dit is wat er overblijft van het waterhole, modder! Dat dat wel eens verkeerd kan aflopen zagen we later in Etosha.

Lekker drinken uit dit verse poeltje na het waterhole voor de anderen verpest te hebben met hun modderbad feest.Daarna rollen in het stof.

Dit filmpje laat het verpesten van het water zien.

De hoeveelheid foto’s om uit te kiezen neemt langzamerhand gigantische vormen aan. Trix is inmiddels net zo fanatiek aan het knippen als ik. Wie had dat gedacht! Ze kwam net weer even langs met een nieuwe lading foto’s, met een babie fantje erbij. Voor de club drieers; we hebben geen ballofant gezien!

Ondertussen probeer ik een filmpje te uploaden van het olifanten spektakel en laat de compu en het trage internet hun werk doen, terwijl we aan het bier gaan, na het eten en na de nachtelijke gamedrive kom ik terug om te kijken of het gelukt is. We proberen het nog een keer, ik laat hem de hele nacht uploaden, misschien lukt dat.  Inmiddels is gebleken dat het niet gelukt ts, dus in januari, in de bewoonde wereld zal ik nog eens proberen. De nachtelijke gamedrive leverde een paar large spotted genets, drie klipspringers en een african wild cat op

 striped tree squirrel en de Habotere game lodge.

 Een paar weken oud.

 Die heeft zijn beste tijd gehad!

 Nogmaals het kleintje.

 Kudu mannetje.

Wegwezen!

 Springbokken kijken naar hun spiegelbeeld. Een dorst dat ze hebben!

Net ontbeten en het is een feest om te kijken naar de dieren om de lodge. Er zit een stel African grey Hornbills  die gewoon op je ontbijt tafel komen zitten en de aberratie hebben om steeds tegen de ramen te vliegen en te tikken. Verder een paar white striped tree squirrels, mini eekhoorntjes, die geweldig snel enorme sprongen van tak naar tak maken. Om het spektakel compleet te maken een groepje Spur Fowls, een soort uit de kluiten gewassen patrijzen,  die continu met elkaar in onmin leven, ze rennen zich rot achter elkaar aan.

Een dust devil, een heel krachtige termiekbel, de fransen noemen het heel treffend "une pompe".

Rechts een Springbok en Kudu gebroederlijk naast elkaar.






Onder een Kudu vrouwtje met een jong in de pubertijd.

Een African Wild Cat.

Een gesneuvelde Kudu. De linkerkant van zijn gewei diep weggezakt in de nu keiharde modder

 De "hide", de schuilhut genomen vanaf de "wildside"

Trix zal  dadelijk, hoop ik, terugkeren van een early morning trail met gids. Helaas moet ik het nog laten afweten vanwege mijn knie. Ze stapt net binnen met de guide, met geweer over de schouder, enthousiast. Ze zijn wandelend ondermeer 4 leeuwen tegen gekomen! Vanmiddag staat een game drive op het programma, tot later. Die is inmiddels achter de rug, hieronder alvast wat foto's gemaakt in de schemering.

 Hij had het op ons voorzien, Trix zat ongeveer op m'n schoot en de guide had gelukkig de jeep in de versnelling staan.

Khowarib Lodge-Fort Sesfontein-Opuwo.

Links het enige stukje verharde weg met asfalt omdat de helling te stijl is, de steenslag zou meteen wegspoelen bij de eerste beste echte bui.

NB: Al deze foto's zijn op volledig scherm te bekijken door erop te klikken en daarna nogmaals.

Hironder de Khowarib Lodge en de route naar Opuwo.

Onze tent aan de rivier in Khowarib en links de warmwater installatie die hier prima werkte. (De stoker was op tijd wakker.)








De badkamer in Khowarib, geen Airwick nodig!

Gisteren, 1 november, zijn we na een cakewalk van zo'n 160 km in het Opuwo Country Hotel gearriveerd. Het was een prachtige tocht, grotendeels over verharde weg, daarmee bedoel ik dan de rotsen tussen de steenslag. De weg volgt stomweg het terrein, dus ieder stroompje veroorzaakt een steil naar beneden gaan gevolgd door het weer “optrekken” met een g of twee. Soms zie je het niet aankomen en moetje werkelijk in de remmen om niet gelanceerd te worden. Ik ben zo stom geweest om mijn rechter meniscus te beschadigen, zodat er voorlopig geen trails meer inzitten. Gelukkig hebben we nog steeds geen weegschaal gezien, maar dat wordt nu toch wel nijpend.

Nog even de Khowarib lodge, www.khowarib.com , die ligt in een prachtig dalletje met zelfs een klein stroompje water. Het gevolg was dat we er slecht hebben geslapen vanwege de muskieten en het gekrijs van de bavianen die verkozen vlakbij te overnachten.

Links het prachtige ongerepte landschap bij de Khowarib Lodge en beneden Trix voor de Makalani palmen langs het stroompje.


De uitbaters waren heel lieve mensen, die net zoals andere uitbaters graag voor zichzelf zouden willen beginnen maar er het geld niet voor hebben. Het eten was er goed en toen het werkte hadden we er gratis wifi. Geen zwembad. Al met al is het er veel en veel te duur voor het gebodene. We hebben Fort Sesfontein weten te cancellen omdat het vlakbij lag en we daardoor drie nachten hier in Opuwo www.namibialodges.com kunnen blijven en m’n meniscus wat rust kan krijgen. Overigens was o.i. Sesfontein een betere keus geweest dan Khowarib voor nb. de halve prijs! Mea Culpa, want ik heb de reis zelf samengesteld.

Hieronder het zwembad van Fort Sesfontein.

Links Trix aan het zwemmen bij de Ongongo falls. Ongeveer een kilometer of vijf van de hoofdweg. Daar deden we 45 minuten over in 4x4!

Hierboven weer een Dasje

Een Blacksmith Lapwing langs het riviertje.

    Een Egyptian Goose, ver van huis.

    Het prachtige landschap, mede dankzij een beetje water.

    Onderweg naar Opuwo

    Iets voor de partij van de dieren?

Gelukkig hebben we  geen lekke band gehad, dat durf ik achteraf rustig te zeggen. Dat komt omdat we twee reserve wielen bij ons hadden!

Droog en stoffig en dan eindelijk water.

Nu dus in het Opuwo Country Hotel, heerlijke kamer met airco, wat een verademing bij 40˚! Bovendien een prachtig gelegen zwembad met geweldig uitzicht. Hier is het eten werkelijk voortreffelijk. Het ligt in het gebied van de Himba’s, halve Nomaden, die hun lichaam met rode verpulferde steen uit Angola, gemengd met koeienvet, insmeren.
Hieronder een kleine selectie van de Himba foto's. Na een uurtje, bij het vertrek, kwam toch de handelswaar tevoorschijn.

 
Hier wordt mais tot meel gewreven, Trix mocht ook even.

Links Trix als fotografe, rechts Queen Elisabeth met haar koopjes op het hoofd.

 Hier wordt het voedsel bewaard.

 Smeulend parfum hout als deodorant.

Links een paar mannen in moderne kleding. Rechts met zonnebril.

                                                 

De handelswaar, we waren slechte klanten.

Hieronder het insmeren van de huid met rood gemaakt koeienvet.





Deze lege ruimte krijg ik er niet uit, sorry, gewoon maar even naar beneden scrollen.












Hieronder het gevolg van een landmijn, waar de bult op z'n navel vandaan komt weten we niet.

In de enige straat van Opuwo, loopt alles door elkaar, ook in de supermarkt zie je Himba meisjes van slechts 15 met een baby tussen de schappen schuifelen. Voor de schaarse klederdracht van de Himba’s verwijs ik naar de foto’s. Vanmorgen zijn we op bezoek geweest in een Himba dorp, na eerst in de supermarkt meel etc. voor ze te hebben ingeslagen.

Als wederdienst mochten we fotograferen. Vermeldenswaard is dat ze zich niet wassen, maar een oplossing hebben tegen ongewenste luchtjes door parfumhoutjes te laten schroeien en dan de rook om de benodigde plekken  laten kringelen, met name voordat ze gemeenschap hebben. Over de mannen wordt niet gerept. Er is hier absoluut geen sprake van valse schaamte. Het is voor de meisjes heel gewoon om op zeer jonge leeftijd al een of meer kinderen van verschillende partners te hebben voor ze worden uitgehuwelijkt. De man moet dan ongeveer 2 koeien en iets kleiners geven, waarvan dan een feest wordt gevierd.  Twaalf kinderen is kennelijk heel gewoon, daar sterven er altijd een paar van. Deze details werden ons verstrekt door onze gids, een Himba vrouw van forse afmetingen, die een opleiding had gehad. Dus als bovenstaande niet klopt moet je bij Queen Elizabeth zijn, zo noemde ze zich. Trix noemde zichzelf meteen Queen Beatrix, without her money. In dit dorp werden na het huwelijksfeest de schedels van dat vee, de bruidschat, met hoorns en al, gestapeld op een gewijde plek bij het graf van een vroegere chef. Leuk hè!?

 Schedels van het vee geslacht bij de bruids ceremonie.

De Opuwo Country Lodge.

Deze foto is naar ze gemaild en uitgeprint in het kantoor van de lodge.

Ik zal deze bijlage weer proberen het net op te krijgen, er zijn meer foto's, maar het uploaden duurt een eeuwigheid, die komen dus later, tot de volgende keer. Het is inmiddels 3 november, morgen gaan we richting Etosha.