Links het enige stukje verharde weg met asfalt omdat de helling te stijl is, de steenslag zou meteen wegspoelen bij de eerste beste echte bui.
NB: Al deze foto's zijn op volledig scherm te bekijken door erop te klikken en daarna nogmaals.Hironder de Khowarib Lodge en de route naar Opuwo.
Onze tent aan de rivier in Khowarib en links de warmwater installatie die hier prima werkte. (De stoker was op tijd wakker.)
De badkamer in Khowarib, geen Airwick nodig!
Gisteren, 1 november, zijn we na een cakewalk van zo'n 160 km in het Opuwo Country Hotel gearriveerd. Het was een prachtige tocht, grotendeels over verharde weg, daarmee bedoel ik dan de rotsen tussen de steenslag. De weg volgt stomweg het terrein, dus ieder stroompje veroorzaakt een steil naar beneden gaan gevolgd door het weer “optrekken” met een g of twee. Soms zie je het niet aankomen en moetje werkelijk in de remmen om niet gelanceerd te worden. Ik ben zo stom geweest om mijn rechter meniscus te beschadigen, zodat er voorlopig geen trails meer inzitten. Gelukkig hebben we nog steeds geen weegschaal gezien, maar dat wordt nu toch wel nijpend.
Nog even de Khowarib lodge, www.khowarib.com , die ligt in een prachtig dalletje met zelfs een klein stroompje water. Het gevolg was dat we er slecht hebben geslapen vanwege de muskieten en het gekrijs van de bavianen die verkozen vlakbij te overnachten.Links het prachtige ongerepte landschap bij de Khowarib Lodge en beneden Trix voor de Makalani palmen langs het stroompje.
De uitbaters waren heel lieve mensen, die net zoals andere uitbaters graag voor zichzelf zouden willen beginnen maar er het geld niet voor hebben. Het eten was er goed en toen het werkte hadden we er gratis wifi. Geen zwembad. Al met al is het er veel en veel te duur voor het gebodene. We hebben Fort Sesfontein weten te cancellen omdat het vlakbij lag en we daardoor drie nachten hier in Opuwo www.namibialodges.com kunnen blijven en m’n meniscus wat rust kan krijgen. Overigens was o.i. Sesfontein een betere keus geweest dan Khowarib voor nb. de halve prijs! Mea Culpa, want ik heb de reis zelf samengesteld.
Hieronder het zwembad van Fort Sesfontein.
Links Trix aan het zwemmen bij de Ongongo falls. Ongeveer een kilometer of vijf van de hoofdweg. Daar deden we 45 minuten over in 4x4!
Hierboven weer een Dasje
Een Blacksmith Lapwing langs het riviertje.
Iets voor de partij van de dieren?
Gelukkig hebben we geen lekke band gehad, dat durf ik achteraf rustig te zeggen. Dat komt omdat we twee reserve wielen bij ons hadden!
Nu dus in het Opuwo Country Hotel, heerlijke kamer met airco, wat een verademing bij 40˚! Bovendien een prachtig gelegen zwembad met geweldig uitzicht. Hier is het eten werkelijk voortreffelijk. Het ligt in het gebied van de Himba’s, halve Nomaden, die hun lichaam met rode verpulferde steen uit Angola, gemengd met koeienvet, insmeren.
Hieronder een kleine selectie van de Himba foto's. Na een uurtje, bij het vertrek, kwam toch de handelswaar tevoorschijn.
Hier wordt mais tot meel gewreven, Trix mocht ook even.
Links Trix als fotografe, rechts Queen Elisabeth met haar koopjes op het hoofd.
Links een paar mannen in moderne kleding. Rechts met zonnebril.
De handelswaar, we waren slechte klanten.
Hieronder het insmeren van de huid met rood gemaakt koeienvet.
Deze lege ruimte krijg ik er niet uit, sorry, gewoon maar even naar beneden scrollen.
Hieronder het gevolg van een landmijn, waar de bult op z'n navel vandaan komt weten we niet.
In de enige straat van Opuwo, loopt alles door elkaar, ook in de supermarkt zie je Himba meisjes van slechts 15 met een baby tussen de schappen schuifelen. Voor de schaarse klederdracht van de Himba’s verwijs ik naar de foto’s. Vanmorgen zijn we op bezoek geweest in een Himba dorp, na eerst in de supermarkt meel etc. voor ze te hebben ingeslagen.
Als wederdienst mochten we fotograferen. Vermeldenswaard is dat ze zich niet wassen, maar een oplossing hebben tegen ongewenste luchtjes door parfumhoutjes te laten schroeien en dan de rook om de benodigde plekken laten kringelen, met name voordat ze gemeenschap hebben. Over de mannen wordt niet gerept. Er is hier absoluut geen sprake van valse schaamte. Het is voor de meisjes heel gewoon om op zeer jonge leeftijd al een of meer kinderen van verschillende partners te hebben voor ze worden uitgehuwelijkt. De man moet dan ongeveer 2 koeien en iets kleiners geven, waarvan dan een feest wordt gevierd. Twaalf kinderen is kennelijk heel gewoon, daar sterven er altijd een paar van. Deze details werden ons verstrekt door onze gids, een Himba vrouw van forse afmetingen, die een opleiding had gehad. Dus als bovenstaande niet klopt moet je bij Queen Elizabeth zijn, zo noemde ze zich. Trix noemde zichzelf meteen Queen Beatrix, without her money. In dit dorp werden na het huwelijksfeest de schedels van dat vee, de bruidschat, met hoorns en al, gestapeld op een gewijde plek bij het graf van een vroegere chef. Leuk hè!?
Schedels van het vee geslacht bij de bruids ceremonie.
De Opuwo Country Lodge.
Deze foto is naar ze gemaild en uitgeprint in het kantoor van de lodge.
Ik zal deze bijlage weer proberen het net op te krijgen, er zijn meer foto's, maar het uploaden duurt een eeuwigheid, die komen dus later, tot de volgende keer. Het is inmiddels 3 november, morgen gaan we richting Etosha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten