Windhoek-Erongo Wilderness Lodge-Camp Kipwe-Damaraland Camp-Khowarib.

Op het moment van schrijven, zijn we alweer 5 dagen onderweg. De eerste stop, de Erongo Wilderness Lodge was een verassing. www.erongowilderness.com

  Twee love birds bij de lodge.

En een Hornbill

De lodge ligt tussen enorme granieten boulders met prachtige vergezichten en dat geldt ook voor de volgende stop, Kamp Kipwe. In beide lodges kregen we een geweldig onthaal en troffen we enorm gemotiveerd lokaal personeel. Beide kampen zijn een aanrader!

Wat foto's van de Erongo Wilderness Lodge


De Erongo Wilderness Lodge.












Een Dassie Rat


Uitzicht vanaf de ontbijttafel.

 Groepje Love birds.

Rockdassies                                                                              ....en een Wildspoor

Droog.

           Een Namibian Rock Agama....                                                                .........en onzegids                                                                    

Een Porcupine, een reuzen stekelvarken, 80 cm lang.

Het vrouwtje van een Namibian Rock Agama.

 Rechts een Small Spotted Genet. Het lastige was dat de moderne camera niet wil flitsen wanneer het te donker is. Links een kolonie Klip ofwel Rock Dassies.

 Een gespleten graniet boulder en nog meer boulders hier onder. In heel het gebied van Damaraland vind je granieten outcrops die boven het veld uitsteken, biljoenen jaren geleden ontstaan in magma kamers onder de aardoppervlakte en later omhooggestuwd. De basis van graniet is veldspar. Hier zie je wat er van over is.

Kamp Kipwe, het pad naar onze prachtige rondavel.

  Het interieur en het uitzicht van onze rondavels.

Ons stulpje en rechts de eetzaal van Kipwe, absoluut top!

De sundowner, dat is het op een bult of heuvel nuttigen van een koud drankje tegen zonsondergang, is een geweldige gewoonte, vooral wanneer dat drankje voor je omhoog wordt gebracht. Links bij Kamp Kipwe, rechts boven de Erongo Mountain Lodge.

In Kipwe hebben we de zeldzame woestijn olifanten uitgebreid kunnen observeren. Deze dieren weten te overleven in het woestijn klimaat in dit deel van Namibie. Ze wijken af van de gewone door platvoeten om minder in het mulle zand te zakken. Dat zei onze gids, maar later werd dat ontzenuwd. Ze drinken ongeveer 180 liter in een kleer, ongeveer 50 liter minder dan  de soortgenoten in het noorden, wanneer beschikbaar, en kunnen daar een paar dagen mee voort. Ze weten precies waar water te vinden is, vaak reservoirs voor het vee of de dorpjes.

 Hier zijn de brede (?) voeten duidelijk te zien, rechts de afdruk.

Aan het bakkeleien.

Drie opgewonden Korhoenderen.

 Hieronder onderweg naar Kipwe.

Evenwicht.

Trix was al haar bank en creditkaarten kwijt. Omdat ik alles betaal, kwamen we er pas achter onderweg naar Kamp Kipwe, drie dagen later. Dus alles laten blokkeren.

Trix

Rechts weer een Dassie Rat.

Links wat men noemt de "Burnt Mountain". Ontstaan rond 200 miljoen jaar geleden toen oude sediment lagen van een oude meer bodem door vulkanische activiteit werden verhit tot zo'n 1000 graden. Vrij naar Wikipedia. In hetzelfde gebied bij Twijfelfontein vind je de "Organ pipes". Die zijn ontstaan toen hete kolommen magma  die omhooggestuwd werden van buitenaf begonnen af te koelen, waardoor in het hetere binnendeel alleen nog verticale beweging mogelijk was. Leuk om te weten nietwaar!

De organpipes van Twijfelfontein.

Weer een vrouwtjes Namibian Rock Agama en een boom met witte bast, te vinden tussen de rotsen, de naam zoeken we nog op. Dacht ik, maar is me voorlopig nog niet gelukt


Rots inscripties, gemaakt door bosjesmannen (San), tussen de 2 en 6000 jaar geleden. In tegenstelling tot de rotstekeningen, waar je veel meer mensen ziet, afgebeeld zijn hier bijna alleen maar dieren en hun sporen. Ook zie je op een van de foto's de in de rots gehakte voetafdrukken van een bosjesman.

Een bezoekje aan het Mowane  Mountain Camp van dezelfde eigenaar als Camp Cipwe.

 Ook hier weer een sundowner voor jong en oud, steeds de moeite waard.

Rechts een paar dorstige Cape Glossy Starlings.

We hebben inmiddels al een kilometer of 300 op gravelwegen gereden, de laatste 13 km leek wel een powerplate.  Onze derde slaapplaats, Damaraland Camp, van de organisatie Wilderness Safaries, beslist niet het goedkoopste stulpje, was in eerste instantie een beetje een teleurstelling. Zie: www.wilderness-safaris.com We hadden een beetje heimwee naar Camp Kipwe, waar we een prachtige suite van twee rondavels hadden met een adembenemend uitzicht. Met keukentje, bar, heel grote flatscreen waarop zowaar de BBC en natuurlijk onze eigen foto’s, allemaal met veel zorg ingericht. Zie hierboven. Bovendien een badkamer met design ligbad onder de sterren. Helaas hadden we geen tijd om daar gebruik van te maken.

Een Oryx in de droge bedding van de Huab rivier.

Trix aan het ontbijt in het Damaraland Camp

Damaraland Camp is echt design maar daarom een beetje kaal. Wij hoorden later dat er niets aan veranderd mag worden, omdat de architect dat niet toelaat. Trix typeert het heel goed, het heeft minder sfeer. Het is bovendien een eco lodge, dat wil  o.a. zeggen heel donker in onze slaaphut omdat de verlichting uit led lampjes bestaat gevoed door zonnepanelen. Er zijn dan ook geen stopkontakten en geen waterkoker, maar wel theezakjes, koffie en koffiemelk pakjes. Trix is nu warmwater aan het halen, een flinke wandeling. 

Onze slaaphut en Trix aan het mini zwembadje voor de komst van de duitsers. Op een van die kussens heb ik mijn knie verkankelemiert.

In de vroege morgen voor het lopen van de trail. Rechts boven twee exemplaren van de dodelijke Euphoria damarana. De San, Bosjesmannen doopten hun pijlpunten in het witte sap van deze plant.

We kwamen tijdens het lopen van de trail  deze streeploze zebra tegen.




Hieronder de Welwitschia Mirabilis. De plant wordt beschouwd als een levend fossiel en komt alleen in de Namibische woestijn in Namibie en Angola voor, ze kunnen tot 2000 jaar oud worden. In Angola vind je er meer omdat de verzamelaars er niet bij kunnen door de landmijnen.

   Deze torren rollen, sjouwen en verzamelen keutels van gazellen etc.

Kan de naam van deze kleine boom niet achterhalen.

Rechts een kwarts pocket in het bazalt.

Hieronder de Euphorbia Virosa, schijnt extreem giftig te zijn.

Uitzicht richting Huab rivier (gort droog) vanaf het gebergte boven het Damaraland Camp. 

Kan de naam van de plant met gele vruchten, rechts, niet vinden.

In tegenstelling tot de vorige lodges liet de manager zich in eerste instantie niet zien. De sfeer was te snijden. Dat bleek te worden veroorzaakt door een groep duitsers waar niemand iets mee te maken wilde hebben. Ik heb niets tegen onze oosterburen, in kamp Kipwe hebben we nog heel plezierig met een koppel uit Berlijn opgetrokken, zodat we weer flink hebben kunnen oefenen in der, dem en das. Maar dit stel veroorzaakte enorme irritatie.

 Een Kudu wijfje in Damaraland en twee zebra's langs de weg naar Khowarib.

Het eten was vrij basic, wat ik eerlijkheidshalve ook van de vorige twee lodges moet zeggen. De bedden en kussens zijn hier wel prima. Deze bovenstaande kritische opmerkingen zijn niet bedoeld om onszelf in een kwaad daglicht te stellen, maar een beetje voor Kitty en haar staf van Miles Travel. Kitty, (iedereen natuurlijk) je kunt van jou kant ook reageren in de weblog. (geloof ik)

Trix komt net terug met het hete water en en vertelt dat de iets te weinige ligbedden geconfisceerd zijn door de groep duitsers en dat een andere groep, toevallig uit het Gooi, het nakijken hebben. We blijven dus maar even hier. Door het gebrek aan electriciteit loopt m’n laptop wel langzaam leeg.

Onze oosterburen die veel irritatie opriepen.

Wij hebben inmiddels alle dagen een trail gelopen, zowel met als zonder gids. Gelukkig nog geen weegschaal gezien, maar misschien helpt het wandelen een beetje. De trail vanmorgen was met Johann, een heel vriendelijke en kundige man.  In Namibie is een gidsen opleiding met daarop volgend periodieke herexamens. Het gevolg is een hoge professionele standaard en dat het heel  leerzaam is om met een gids op stap te gaan, iets wat met een gamedrive sowieso het geval is. Een latere notitie, dat laatste bleek niet altijd het geval te zijn

Tweemaal portret van Johann.

De eerste kans op internet zal waarschijnlijk in Opuwo zijn volgende week. www.namibialodges.com Ik schrijf dit op de laptop om later te kopiëren naar de weblog, als dat allemaal lukt. Waarschijnlijk zal ik de foto’s later, vanuit Zwitserland moeten uploaden. Wat inderdaad gelukt is, deze regel schrijf ik in Zwitserland, en het is een verademing zo snel als de foto's hier het web op schieten.

Wij waren vanmiddag juist neergestreken met een boek, toen de vrouwelijke manager, Maggie, tweede  van linksop de foto, van het Damaraland Camp ons uitnodigde voor een privé gamedrive van 4 uur, on the house, ter compensatie van de inderdaad onplezierige ontvangst in de lodge. Dat is een geste van meer dan 200 Euro! Trix is goed in de communicatie met de staf, van hoog tot laag, in alle lodges en kampen zover, dat is heel plezierig en best wel leerzaam voor mij. Die game drive met Johann als gids en chauffeur was een fantastische ervaring, hotsend en botsend door het indrukwekkende landschap hebben we heel veel gezien, weer woestijn olifanten, oryxen, springbokken, kudu’s en nog veel meer. Tegen zonsondergang werd er op een bergtop een tafeltje uitgevouwen en voor ons tweëen een witte wijn en echt koud biertje geserveerd. Chapeau wilderness Safaris!! Wij hebben Johann aan onze tafel genodigd voor het diner en het was goed zo. De volgende morgen vrolijkte de complete staf ons ontbijt op met zang en dans, zie de foto.

Hieronder wat foto's van de gamedrive met Johann:

 Je komt ze ook overal tegen.....          ....en een villawijk in de woestijn, heel ver van de bewoonde wereld.

Oever van de Huab met op de achtergrond een wand van bazalt.

Bavianen lopen door de rivier de Huab. Hieronder nog een paar olifanten.

Deze Grouses (?) leven van olifanten drollen.



Het was tijd voor de sundowner, overigens in de stormachtige wind die 's middags in dit deel van de woestijn opsteekt.

Maanlandschap.

 Daar gaat ie dan!

Hessel en Floris, we hebben foto,s van voetafdrukken van de wilde dieren in hun wildspoor en van de woestijn olifanten.  Een van die olifanten duwde een hele boom omver, om bij de sappige blaadjes en bast in de top te kunnen komen. Wij stonden erbij en keken ernaar. Een eenzaam mannetje kwam met wapperende oren op ons af, maar onze gids / chauffeur had de jeep gelukkig op tijd in z’n vooruit gezet om door het mulle zand weg te kunnen komen. Die olifanten eten hele takken van de weinige bomen die grotendeels in en langs de rivierbeddingen staan. Die beddingen bestaan uit mul zand momenteel absoluut zonder water, waar je alleen met een 4x4 doorheen kunt rijden.

In Erongo, even hoog als Medieres was het s’nachts behoorlijk koud, maar overdag snoeiheet. Hier in Damaraland, een stuk lager, is het ook s’nachts niet meer echt koud. Zoals bekend heb ik geen moeite met de warmte, en  Trix houdt zich wonderwel heel goed. Het is hier in de woestijn natuurlijk heel droog, dat scheelt. Hier in de slaaphut is het nu toch wel zo’n graad of veertig, prima te doen rustig zittend achter dit apparaat.

Voor onze 2 ½ maand hebben we heel wat bagage, zoals al eerder vermeld. Het gevolg is dat Trix continu aan het zoeken is waar wat zit. We hebben in Windhoek zes grote boodschappentassen gekocht om alles een beetje kwijt te kunnen . Die staan en liggen samen met het 2^e reserve wiel in het achterste deel van, jawel Douwe, de Toyota Linnux double cab 4x4. Europcar heeft uit zuinigheid de rubberen strips van de achterklep (gingen kennelijk vaak kapot) weggelaten, zodat we over iedere tas omgekeerd een plastic zak moeten zetten tegen het fijne stof. Bovendien hebben we een stoffertje gekocht om dat fijne stof een beetje te kunnen wegvegen.

Trouwens het is niet helemaal eerlijk naar Trix toe, ik zoek me ook af en toe een ongeluk in de bagage. Absoluut een uitkomst is mijn, speciaal aangeschaft, philips scheerapparaat, want het ritme bestaat uit het, voor mijn doen, in het holst van de nacht opstaan voor een of andere activiteit, zodoende.

  

    In the middle of nowhere deze VVV.

 Zodra er wat water is, knalt het groen eruit.

Op dit moment is Trix weer wat kwijt. Ik mag van haar zeggen dat ze de eerste nacht, als recht geaard stadsmeisje, doodsangsten heeft uitgestaan, voor wat later bleek het ritselen van het klitte band van de tent. Ik heb natuurlijk niets gemerkt. Sommige andere gebeurtenissen worden gecensureerd (door Trix). Trix, die regelmatig een wasje doet, komt alweer met de tweede lading binnen, het is in een half uur droog! Een andere meevaller is dat Trix nog absoluut geen heimwee heeft, ze mist hier wel een beetje het contact met thuis, want we hebben hier voorlopig geen internet en dus geen skype. In Camp Kipwe konden we gelukkig wel telefonisch de bank en credit kaarten blokkeren, zij het drie dagen te laat. Het schijnt dat de verzekering eea terugbetaalt. We houden jullie op de hooghte, de RABO bank zou de schade mailen. De batterij is nu bijna leeg, dus dat was het voor dit moment, tot later.

Onderweg een wisselend landschap.







Inmiddels aangekomen in Khowarib, 40 graden en zowaar heel traag internet. Ik zal dus proberen dit verhaal, voorlopig zonder foto’s het net op te slingeren, tot nog later.